عاشقانه های من با خدا: هفته دهم
بهشت و دوزخ در تفکرات انسان، نتیجه ی نیروهای خیر و شری است که خود، آن را شکل داده است. بهشت و دوزخ ساخته ی دست ما انسان ها است. با اندیشیدن به شیوه ی بهشتی، نیروهای کائنات با ما هم مسیر می شوند. این گونه است که احساس شادی می کنیم و نور مسرت و شادکامی را در هر کجا که باشیم می پراکنیم.
مشغول چه هستیم؟ تمام روز را به کاری مشغولیم. اما همواره مشغول بودن کافی نیست. آنچه اهمیت دارد چیزی است که به آن مشغولیم! زنبور عسل به کاری مشغول است، و همین طور پشه. زنبور همیشه مورد قدردانی قرار می گیرد اما پشه را همه فقط یک مزاحم می دانند.
بیشتر بخوانید: خوب اندیشیدن را یاد بگیریم
در هر چه که انجام دهم به خاطر خواهم داشت که هدف از زندگی، عشق است و تسبیح خداوند و یاری رسانیدن به مخلوقات رنج دیده ی خداوند. هرگز از یاد نخواهم برد که جانوران، پرندگان و گیاهان نیز مخلوقات خداوندند!
ای قلب! این همه بی قراری چرا؟ آن که پرندگان، جانوران، و حشرات را محافظت می کند، چگونه مرا نادیده خواهد گرفت؟ آن که مرا از همان اوان پیدایی در رحم مادر مراقبت نموده، چگونه اکنون تنها خواهد گذاشت؟ او با من است!
بهشت و دوزخ
راه پیروزی، همانا راه تکامل روحی است! مجبور نیستیم تمام مدت به مبارزه و مقاومت با وسوسه های نفسانی خویش بپردازیم، بلکه باید در ورای این وسوسه ها بایستیم و آگاهی خویش را افزون سازیم تا به پیشگاه نیلوفرین پروردگار واصل شویم. شاید من در نخستین تلاش های خویش در این مسیر، به موفقیتی دست نیابم اما می دانم که با تداوم مسیر، طعم شیرین پیروزی را خواهم چشید.
شاید ارزنده ترین کار هر روز این است که سکوت را در جایی و زمانی معین تمرین کنم. این تمرین در ابتدا ممکن است بیهوده و وقت گیر به نظر آید. اما در صورت تداوم، به سکوت جان می دهد و می توانم کلام خداوند را با گوش جان بشنوم. بدین گونه خواهم فهمید که تمرین سکوت شاید ارزنده ترین کاری باشد که در روز انجام داده ام. و این گونه به مرور زمان به تکامل روحی می رسم.
بهشت و دوزخ
